Εχτές γυρισαμε σπιτι μας μετά από απουσία 15 ημερών. Οσο καιρό λείπαμε, ένας συγγενής αναπληρωνε κάθε 3-4 ημέρες το νερο στα 3 ενυδρείαί. Οι ταίστρες δούλευαν κλπ. Μόλις ανοίξαμε την πόρτα, μας χτύπησε μια έντονη μυρωδιά σαπίλας μέχρι λιποθυμίας... το μεγάλο ηταν οκ, το 60λιτρο οκ, αλλά το 30 λιτρο της κουζίνας....ΣΥΜΦΟΡΑ!!
Ακόμη και σβηστό το φως από μακριά, με το νερό βούρκο πλέον, μπορούσες να διακρίνεις όλα τα σαλιγκάρια ψόφια στην επιφανεια και στα τοιχώματα, τις γαρίδες ανάσκελα στον πάτο, και τα white clouds σε αποσύνθεση.
Δεν θα μακρυγορήσω με άλλη μακάβρια περιγραφή. Το φιλτρο είχε σταματησει να δουλεύει (μάλλον πολύ καιρό πριν έρθουμε) άν κρινω απο την κατάσταση, και ο συγγενης μας δεν είχε καταλάβει κάτι. Δεν θα μπορουσε εξάλλου να κάνει και τίποτε ακομη κι άν το έπαιρνε χαμπάρι.
Τελικά, το ενυδρειο το άδειασε ο Χριστόφορος, κρατήσαμε το δεντράκι με τα φυτά σε λεκάνη, το ξεπλύναμε καλά και κάναμε σχέδια για την επαναλειτουργία του. Η ειρωνία ήταν ότι τεστάραμε το φίλτρο και δούλευε πάλι κανονικά. Δεν ήταν καν μπουκωμένο (είχε καθαριστεί και πριν φύγουμε). Υποθέτουμε ότι σε μια διακοπη ρεύματος έπαθε εμπλοκη και δεν ξανάνοιξε. Τέλος παντων, μετά το πλυσιμο του ενυδρείου στην μπανιέρα, και αφού είχαμε πλύνει και το μπαλκόνι που ήταν χάλια, ο Χριστόφορος αποφασισε να βγάλει το ενυδρειο έξω στο μπαλκόνι για να στεγνώσει. Ηξερε ότι τα πλακάκια είναι γεμάτα νερα, αλλά..... Ακούω ξαφνικά έναν κρότο και ταυτόχρονα γυαλιά να σπάνε με δύναμη χτυπώντας σε σίδερα.
Τρέχω έξω έντρομη και βλέπω τον άντρα μου πεσμένο κάτω αλλά ευτυχώς όχι αιμόφυρτο γιατί αντέδρασε ενστικτωδώς και όταν γλιστρισε, τίναξε μακριά του το ενυδρείο το οποίο έσκασε στα σιδερένια έπιπλα.
Συμπέρασμα. Δεν μπορείς εύκολα να λειπεις για τόσες μέρες όταν έχεις στο σπιτι μόνους τους ζώντες οργανισμούς. Κάποτε κάτι θα παει στραβά. Η ευθύνη είναι τέτοια που σήμερα σκεφτόμαστενα παρατήσουμε ίσως και τελείως το χόμπυ . Το ξέρω οτι όλοι έχουμε τις απώλειες μας και ατυχήματα αλλά έχω τσαντιστεί και κουραστεί...