Tο πιο παρεξηγημένο ίσως ψάρι του ενυδρείου μας, είναι το χρυσόψαρο.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι πολλά καταστήματα πώλησης (pet shop) προτείνουν τη χρήση ενός χρυσόψαρου για το στρώσιμο του ενυδρείου. Για πολλούς χομπίστες το χρυσόψαρο είναι «πολίτης δεύτερης κατηγορίας» και δεν τυγχάνει της ίδιας φροντίδας και περιποίησης με τα τροπικά ψάρια γλυκού νερού.

Παίρνοντας ως δεδομένο ότι το χρυσόψαρο που αποφασίσαμε να βάλουμε στο ενυδρείο μας θέλουμε να ζήσει και να ζήσει καλά, ας δούμε τις συχνότερα εμφανιζόμενες ασθένειες που μπορεί να παρουσιάσει και πώς να τις αντιμετωπίσουμε. Πρώτα όμως ας γίνει σαφές ότι για να δημιουργήσουμε όσο το δυνατόν ιδανικότερες συνθήκες στο ενυδρείο για το χρυσόψαρο μας και ν’ αποφύγουμε τις ασθένειες, υπολογίζουμε πως χρειάζονται τουλάχιστον 30 λίτρα νερού ανά χρυσόψαρο μικρού μεγέθους.Χρυσόψαρο που έχει φτάσει τα 10 εκατοστά (χωρίς την ουρά), χρειάζεται τουλάχιστον 50 λίτρα νερού.

Αν λοιπόν το ψαράκι σας παρουσιάσει κάποια από τις παρακάτω ασθένειες ενώ βρίσκεται σε πολύ μικρότερο χώρο από το κανονικό, το πρώτο που θα κάνετε είναι να το μεταφέρεται σε ένα μεγάλο δοχείο (λεκάνη, κουβά κλ.π.), το οποίο όμως θα φροντίσετε να είναι απολύτως καθαρό και να μην έχει χρησιμοποιηθεί με απορρυπαντικά. Θα μεταφέρετε και το φίλτρο του σ’ αυτό το δοχείο, καθώς και τον θερμοστάτη.

1) Ασθένεια νηκτικής κύστης (swim bladder)  

Συμπτώματα: Το ψαράκι μας δείχνει σαν να χάνει την ισορροπία του, κολυμπά στο πλάι ή και ανάποδα και είτε παραμένει στον πάτο του ενυδρείου γυρισμένο συνήθως στο πλάι, ή επιπλέει στην επιφάνεια χωρίς έλεγχο της πλευστικότητάς του.

Αντιμετώπιση: Κάνουμε άμεσα αλλαγή νερού του ενυδρείου κατά 50% (χρησιμοποιώντας πάντα αντιχλώριο) και ρίχνουμε ενυδρειακό αλάτι (ή χονδρό τυροκομικό χωρίς πρόσθετα ροής) σε αναλογία 1 γραμμάριο ανά λίτρο. Το αλάτι το διαλύουμε πρώτα σε νερό από το ενυδρείο και το ρίχνουμε μέσα στην στήλη του νερού εφόσον έχει διαλυθεί εντελώς.

Αφήνουμε το ψαράκι μια μέρα εντελώς νηστικό και την επομένη του δίνουμε ένα μπιζέλι (αρακά)  αφού το έχουμε πρώτα ζεματίσει και ξεφλουδίσει, να σημειώσουμε εδώ πως ο αρακάς λειτουργεί ως καθαρτικό και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο τον χρησιμοποιούμε. Είναι δε αρκετοί αυτοί που προτείνουν την χρήση του 2 με 3 φορές το μήνα.

Συνεχίζουμε τάισμα μόνο με αρακά και την επόμενη μέρα κι εφόσον δούμε βελτίωση από την Τρίτη μέρα ταΐζουμε νιφάδες πάντα μουλιασμένες σε νερό του ενυδρείου για 2-3 λεπτά. Παρακολουθούμε τις παραμέτρους του νερού καθημερινά για τυχόν αύξηση αμμωνίας ή νιτρικών και σε τέτοια περίπτωση προχωρούμε και πάλι σε 50% αλλαγή νερού προσθέτοντας πάντα αντιχλώριο και την ανάλογη ποσότητα αλατιού για τα λίτρα νερού τα οποία αντικαθιστούμε.

Εφόσον το ψαράκι συνέλθει εντελώς, μπορούμε να κάνουμε καθημερινές αλλαγές νερού της τάξης του 10% για να φύγει η αλατότητα σιγά σιγά. Είναι σημαντικό αυτή η διαδικασία να γίνει σταδιακά και όχι απότομα διότι τα ψάρια δεν δέχονται την απότομη μείωση της οσμωτικής πίεσης που προκαλεί η αφαίρεση του αλατιού σε αντίθεση όπως αναφέρουμε και ποιο πάνω με την αύξηση αυτής.

Ως προληπτικό μέτρο μουλιάζουμε πάντα την τροφή του χρυσόψαρου, είτε είναι σε νιφάδες, είτε σε μπιλάκια, σε νερό από το ενυδρείο πριν το ταΐσουμε.

Καλό είναι μια φορά στις 15 μέρες (και σίγουρα όχι συχνότερα από μια φορά την εβδομάδα)  να το αφήνουμε νηστικό και την επομένη να ταΐζουμε με αρακά ή άλλα λαχανικά (καρότο βρασμένο, λάχανο βρασμένο). Περισσότερα για την συγκεκριμένη ασθένεια στο αναλυτικό άρθρο που υπάρχει εδώ : Ασθένεια της νηκτικής κύστης (Swim Bladder)

2) Ich (προφέρετε ικ)

Συμπτώματα: Πρόκειται για ένα παράσιτο που προκαλείται συνήθως από  στρες και κακή ποιότητα νερού.Το ψαράκι μας βγάζει άσπρα στίγματα σε όλο του το σώμα και στα πτερύγια και την ουρά, σαν μικρά σπυράκια στο μέγεθος της κεφαλής της καρφίτσας. Δείχνει πολύ ανήσυχο, κολυμπά νευρικά και γρήγορα και συχνά ξύνεται σε διάφορα αντικείμενα ή προσπαθεί να κολυμπήσει μπροστά στην έξοδο του φίλτρου.

Αντιμετώπιση: Χρειάζεται άμεση αντιμετώπιση, καθώς μέσα σε δυο μέρες το παράσιτο γεννάει τ’ αυγά του στο ενυδρείο μας και ξεκινά πάλι την ίδια διαδικασία.
Εφόσον οι μετρήσεις της αμμωνίας, νιτρωδών και νιτρικών είναι φυσιολογικές, δεν κάνουμε αλλαγή νερού.Σε αντίθετη περίπτωση, προχωρούμε άμεσα σε αλλαγή της τάξης του 50%. Ρίχνουμε στο ενυδρείο ενυδρειακό ή τυροκομικό αλάτι, 1 γραμμάριο ανά λίτρο κι ανεβάζουμε την θερμοκρασία σταδιακά στους 30 βαθμούς. Η αύξηση της θερμοκρασίας είναι πολύ σημαντική στην αντιμετώπιση αυτής της ασθένειας.

Κάθε 2 μέρες αλλάζουμε το 20% του νερού,προσθέτοντας πάντα την αντίστοιχη ποσότητα αλατιού. Υπάρχει και φαρμακευτικό παρασκεύασμα γι αυτή την ασθένεια, το οποίο αν προτιμήσουμε, ακολουθούμε τις οδηγίες που αναγράφονται στη συσκευασία. Φυσιολογικά μέσα σε πέντε μέρες, είτε με τη μέθοδο του αλατιού, είτε με αντιβίωση, τα συμπτώματα θα πρέπει να υποχωρήσουν.

Δε βιαζόμαστε όμως να κατεβάσουμε τη θερμοκρασία, ούτε να μειώσουμε την αλατότητα, μέχρι να είμαστε σίγουροι ότι έχουν εξουδετερωθεί και τ’ αυγά του παράσιτου από το ενυδρείο μας.

3) Ξέφτισμα της ουράς και των πτερυγίων ( fin - rot )

Συμπτώματα: Πρόκειται για βακτηριδιακή μόλυνση και παρατηρείται εύκολα, καθώς η ουρά ή και τα πτερύγια του χρυσόψαρου αρχίζουν να σκίζονται και να ξεφτίζουν. Συνήθως το ψάρι δεν παρουσιάζει κάποια αλλαγή στη συμπεριφορά του. Αυτή η ασθένεια τις περισσότερες φορές είναι αποτέλεσμα κάποιας ταλαιπωρίας από άλλη ασθένεια που έχει υποστεί το ψαράκι μας. Πολύ συχνά παρουσιάζεται μετά το ικ ή και σχεδόν ταυτόχρονα. 

Αντιμετώπιση: Και γι αυτή την ασθένεια υπάρχει ειδικό φάρμακο, αλλά πολύ αποτελεσματικό είναι επίσης και το Melafix, το οποίο είναι φυτικό παρασκεύασμα και εντελώς ακίνδυνο για το ψάρι. Και στην περίπτωση του fin rot μπορούμε να ακολουθήσουμε αγωγή με ενυδρειακό αλάτι (χωρίς αύξηση της θερμοκρασίας.

Αν επιλέξουμε το ειδικό φάρμακο για fin - rot, ακολουθούμε τις οδηγίες της συσκευασίας. Στις περισσότερες των περιπτώσεων θεραπεύεται εύκολα, αν διατηρήσουμε σωστές παραμέτρους του νερού. Η συχνή αλλαγή μέρους του νερού κρίνεται απαραίτητη για την αντιμετώπιση και αυτής της ασθένειας. Σε κάθε αλλαγή προσθέτουμε το ανάλογο αλάτι ή το ανάλογο Melafix.

4) Μύκητες ( fungus )

 Συμπτώματα: Το ψάρι μας παρουσιάζει σε διάφορα σημεία του σώματός του ένα βαμβακώδες θαμπό κάλυμμα, που πολλές φορές καλύπτει και τα μάτια. Επίσης είναι πιθανό να παρουσιαστούν κόκκινες γραμμές στην ουρά ήτα πτερύγια. Συνοδεύεται με νωθρότητα στην κολύμβηση και μάζεμα των πτερυγίων.
 

Αντιμετώπιση: Είναι εξαιρετικά σοβαρή ασθένεια και χρήζει αντιμετώπισης με φαρμακευτική αγωγή. Υπάρχουν στο εμπόριο διάφορα φάρμακα για μύκητες και πρέπει ν’ ακολουθήσουμε τις οδηγίες του φαρμάκου με αυστηρότητα. Πριν τη χρήση του φαρμάκου θα προβούμε σε αλλαγή 50% του νερού και μετά τη λήξη της θεραπείας θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε άνθρακα στο φίλτρο μας για την απομάκρυνση αυτού. Για μερικές μέρες μετά τη θεραπεία, καλό θα ήταν να χρησιμοποιήσουμε Melafix ή ενυδρειακό αλάτι σε χαμηλή περιεκτικότητα (1 γραμμάριο ανά 5 λίτρα) για προληπτικούς λόγους.

5) Δυσκοιλιότητα

Συμπτώματα : Στην δυσκοιλιότητα το ψαράκι μας εμφανίζει μακριά περιττώματα, ανορεξία, ατονεί, δεν είναι ιδιαίτερα κινητικό και  εμφανίζει συνήθως πρήξιμο στην κοιλιά. Το συνηθέστερο σύμπτωμα είναι αυτό το χαρακτηριστικό «κορδόνι» που δημιουργείται από τα περιττώματά του και δύσκολα αποκολλάται από τον πρωκτό του.
 

Αντιμετώπιση: Σαν πρώτο μέτρο, αφήνουμε το ψαράκι μας εντελώς νηστικό για δύο μέρες. Την τρίτη μέρα ταΐζουμε λίγη ποσότητα λαχανικών(βρασμένο αρακά, καρότο ή λάχανο). Για μερικές μέρες από κει και πέρα ταΐζουμε μόνο νιφάδες μουλιασμένες σε νερό απ’ το ενυδρείο για 2-3 λεπτά. Φροντίζουμε γενικά να μην παραταΐζουμε το ψάρι μας και να δίνουμε μια φορά τη βδομάδα λαχανικά σε μόνιμη βάση. Τροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη, όπως σκουλήκια για παράδειγμα, τις περιορίζουμε σε μια φορά το μήνα.

6) Υδρωπικία

Συμπτώματα: Το ψαράκι μας, εκτός από κακή διάθεση, ανορεξία και χαμήλωμα των πτερυγίων, παρουσιάζει εξοφθαλμία (πρήξιμο των ματιών), λεπτές και μακριές, διάφανες ακαθαρσίες και τέλος πρήξιμο σε όλο του το σώμα, σε σημείο που τα λέπια του να ξεχωρίζουν απ’ το σώμα.Συνήθως όταν φτάσει σ’ αυτό το σημείο, η ανάρρωσή του είναι συνήθως αδύνατη.
 

Αντιμετώπιση: Η υδρωπικία είναι μια σοβαρή μεταδοτική ασθένεια και συνήθως είναι μοιραία. Αν έχουμε πολλά ψάρια στο ενυδρείο μας είναι σημαντικό να απομονώσουμε το άρρωστο ψάρι αμέσως. Η αύξηση της θερμοκρασίας και η αλατότητα μπορούν να βοηθήσουν, αλλά χρειάζεται απαραίτητα η χορήγηση αντιβιοτικού, ειδικού για τη συγκεκριμένη ασθένεια. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας το ψάρι πρέπει να τρέφεται με ευκολοχώνευτη τροφή, την οποία μουλιάζουμε στην αντιβίωση.

Επαναλαμβάνουμε ότι, όπως σε όλες τις ασθένειες, το σημαντικότερο είναι να διατηρήσουμε σωστέςπαραμέτρους στο νερό του ενυδρείου (αμμωνία, νιτρικά και νιτρώδη) και να μηνυποβάλουμε το ψάρι μας σε περισσότερο στρες. Πολλοί ειδικοί προτείνουν ακόμα και τη συσκότιση κατά τη διάρκεια μιας θεραπείας (να μην ανάβουμε καθόλου τη λάμπα του ενυδρείου).

Πηγή: istories.gr / συγγραφέας petlover

{snippet author-pascm}