Στην αρχαία Κίνα διάφορα είδη κυπρίνων ήταν εξημερωμένα και εκτρέφονταν ως είδος διατροφής για εκατοντάδες χρόνια.

Κάποια από αυτά τα είδη με χρώμα γκρίζο ή ασημί είχαν την τάση πολλές φορές να δίνουν απογόνους, άτομα με χρώμα κόκκινο, πορτοκαλί ή κίτρινο, κάτι που για πρώτη φορά καταγράφηκε στα χρόνια της δυναστείας των Jin, το 265 έως το 420.

Αργότερα, κατά τη δυναστεία των Tang (618 – 907), όταν ήταν πλέον δημοφιλής η εκτροφή χρυσόψαρων σε διακοσμητικές λίμνες, μια φυσική γενετική μετάλλαξη μπορούσε να παράγει ψάρια με χρυσό χρώμα, για την ακρίβεια κάτι ανάμεσα σε κίτρινο και πορτοκαλί αντί των γνωστών τότε ασημένιων και, κάπως έτσι ξεκίνησε η εκτροφή των χρωματιστών ψαριών για λόγους διακοσμητικούς και όχι διατροφής όπως στα προηγούμενα χρόνια.

Αρκετά χρόνια αργότερα, σύμφωνα με γραπτές πηγές, το 1276 προέκυψαν και τα άλλα χρώματα των χρυσόψαρων που εμείς σήμερα γνωρίζουμε. Σημαντική είναι επίσης και εποχή της δυναστείας των Ming όπου τότε έχουμε την πρώτη καταγραφή των ειδών των χρυσόψαρων που φέρουν φανταχτερές ουρές.

Στην Ιαπωνία τα χρυσόψαρα εισήχθησαν το 1502 όπου και αναπτύχθηκαν τα είδη Tosakin και Ryukin που συχνά στην αγγλική βιβλιογραφία θα τα συναντήσουμε ως veiltail, Japanese ribbontail κ.ά.

Για να Ryukin μάλιστα, υπάρχουν γραπτές αναφορές που θέλουν να έχουν πάρει το όνομά τους επειδή έφτασαν στην Ιαπωνία μέσω των νησιών Ryukin.

Σύμφωνα με μια παράδοση στη νότια Ευρώπη εκείνη την εποχή, οι άντρες χάριζαν στις συζύγους τους στην πρώτη επέτειο του γάμου τους ένα χρυσόψαρο ως σύμβολο για τα πλούσια κι ευτυχισμένα χρόνια που θα ακολουθούσαν. Με τα χρόνια όμως η παράδοση αυτή χάθηκε, τα χρυσόψαρα έγιναν πλέον εύκολα διαθέσιμα κι έτσι έχασαν την αίγλη τους.

Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, τα χρυσόψαρα έκανα την εμφάνισή τους περίπου το 1850 με πρώτο σταθμό τη Νότια Αμερική, ενώ σιγά σιγά έγιναν δημοφιλή και στις Ηνωμένες πολιτείες.

Πηγή: Δευτερογενής έρευνα

{snippet author-carolina}